Από: Το Ιστολόγιο του Ερυθρού Καγκουρώ – Red Kangaroo's Blog
από την Κίνηση
“Θυμωμένοι Εκπαιδευτικοί” (Insegnanti Arrabbiati) του Τορίνο
μτφ. Κ.Ζ. 2013
«Μια χώρα που καταστρέφει τα σχολεία της δεν το κάνει ποτέ μόνο για τα χρήματα, γιατί της λείπουν, ή το κόστος είναι υπερβολικό. Σε μια χώρα που ισοπεδώνει την εκπαίδευση, κυβερνούν εκείνοι που από τη διάδοση της γνώσης έχουν μόνο να χάσουν» – Italo Calvino
Είμαστε εκπαιδευτικοί του Ιταλικού Δημόσιου Σχολείου. Εδώ και χρόνια παρακολουθούμε τη βαθμιαία υποβάθμιση και διάλυση του θεσμού της εκπαίδευσης στη χώρα μας. Αυτό συμβαίνει σε ανοιχτή σύγκρουση με όσα προβλέπονται από το Ιταλικό Σύνταγμα.
Σύμφωνα με τις προθέσεις του συνταγματικού νομοθέτη, πράγματι, το σχολείο θα έπρεπε να είναι ανοιχτό σε όλους, ακόμα και στους πιο υψηλούς βαθμούς των σπουδών, και η Πολιτεία θα όφειλε να πραγματώσει αυτό το δικαίωμα «για τους άξιους και ικανούς ακόμα και αν στερούνται των μέσων» (Ιταλικό Σύνταγμα, άρθρο 34): ένα σχολείο συνεπώς ανοιχτό για όλους. Αυτό γιατί υποχρέωση της Πολιτείας είναι «να απομακρύνει τα εμπόδια οικονομικού και κοινωνικού χαρακτήρα που απαγορεύουν την πλήρη ανάπτυξη της ανθρώπινης προσωπικότητας και την πραγματική συμμετοχή όλων των εργαζομένων στην πολιτική, οικονομική και κοινωνική οργάνωση της χώρας» (Ιταλικό Σύνταγμα, άρθρο 3).
Αντίθετα Κυβέρνηση και Κοινοβούλιο δείχνουν ότι έχουν μετατραπεί σε θεσμούς που υπηρετούν εθνικά και διεθνή οικονομικά συμφέροντα (επιχειρήσεις, τράπεζες, ΔΝΤ, ΕΚΤ) και λειτουργούν πέρα από κάθε κοινωνική και ηθική ευθύνη και υποχρέωση. Με τον τρόπο αυτό, οι θεσμοί που θα έπρεπε να ενεργούν για το καλό των πολιτών, τους στερούν στοιχειώδη δικαιώματα, ειδικά εκείνα στην υγεία, στην εργασία, στην εκπαίδευση, στο όνομα μιας λογικής του κέρδους.
Αυτή η λογική, ενώ από τη μια πλευρά επιβάλλει περικοπές στο κοινωνικό κράτος που πλήττουν τα πιο αδύναμα τμήματα της κοινωνίας, από την άλλη επιφυλάσσει στην εκπαίδευση έναν καθαρά εργαλειακό ρόλο κατάρτισης, αναγκάζοντάς την να απαρνηθεί το κύριο καθήκον της, αυτό της διαμόρφωσης ανδρών και γυναικών με κριτική σκέψη και αυτονομία δράσης. Μ’ αυτό τον τρόπο η γνώση πλέον δεν νοείται ως ανθρώπινη κληρονομιά, αλλά ως καταναλωτικό «εμπορεύσιμο προϊόν», ανταλλάξιμο μόνο σε οικονομικό επίπεδο και όχι στο πολύ πιο σημαντικό επίπεδο της συμμετοχής όλων, ανδρών και γυναικών, στη συλλογική κοινωνική ζωή.
Εμείς αντίθετα θέλουμε ένα Δημόσιο Σχολείο με στόχο την ανθρώπινη χειραφέτηση, που να ευνοεί την κοινωνική κινητικότητα, που να μπορεί να είναιαληθινά δημοκρατικό, επειδή θα είναι κοσμικό, ελεύθερο και ανοιχτό, ένα σχολείο που θα διαμορφώνει πολίτες μορφωμένους, κριτικούς και ενεργούς.
Αυτό είναι το Σχολείο που θέλει το Σύνταγμά μας. Αυτό είναι το σχολείο για το οποίο εμείς οι εκπαιδευτικοί της δημόσιας εκπαίδευσης θέλουμε να εργαζόμαστε.
Απαιτούμε από την ιθύνουσα τάξη αυτής της χώρας να σταματήσει να θεωρεί τη δημόσια εκπαίδευση ένα απλό εργαλείο της αγοράς, ή, ακόμα χειρότερα, ένα έξοδο για το Κράτος, στο οποίο επιβάλλονται αδιάκριτες και άγριες περικοπές. Το δημόσιο σχολείο πρέπει να το κατανοήσουμε ως μια θεμελιώδη διάσταση παιδείας στην οποία επενδύουμε, γιατί μέσα από αυτήν θα προκύψουν άτομα με ελεύθερη και δημιουργική σκέψη: η μόνη ικανή να βρει νέους κι εναλλακτικούς δρόμους, ειδικά στην περίοδο της κρίσης, όταν δηλαδή οι παλιές και παραδοσιακές λύσεις δεν επαρκούν.
Εμείς υποστηρίζουμε ότι το Δημόσιο Σχολείο είναι ένα ΚΟΙΝΟ ΑΓΑΘΟ, ένα αγαθό απαραβίαστο και αναπαλλοτρίωτο, όπως το νερό, το περιβάλλον, η υγεία, το δικαίωμα στην εργασία. (άρθρο 1 του Συντάγματος)
περισσότερες πληροφορίες βρίσκετε εδώ http://www.insegnantiarrabbiati.it/
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου